Extreem kort verhaal #12
Ze stond te twijfelen op de hoek van de straat. Rechts of rechtdoor? ‘Ben je verdwaald?’ Ze schrok op toen de jongen het vroeg.
Hele korte verhaaltjes en hersenspinsels.
Ze stond te twijfelen op de hoek van de straat. Rechts of rechtdoor? ‘Ben je verdwaald?’ Ze schrok op toen de jongen het vroeg.
Het gesprek was een soort taart die niet gebakken werd. Wat feiten, intelligentie en wijsheid en een vleugje eigen interpretatie. Alleen niemand durfde de taart in de oven te zetten om hem af te bakken en te glazuren.
Er staat alleen muziek aan als er mensen langskomen. Gewoon, om de indruk te wekken dat er interessante mensen wonen. Bach’s Air, de negende symphonie van Beethoven, en als er hele bijzondere mensen komen soms zelfs Berlioz’
‘Dit is een moeilijke leeftijd, hij is zo wijs.’ mompelde de moeder van de driejarige tegen de man achter haar in de rij.
Zo horen ballerina’s te zijn. Vederlicht, alsof ze de wetten van de zwaartekracht ontstijgen, sierlijk, als de barokmuziek die klinkt. Slank, roze, met spitzen die de grond amper raken, om het publiek in vervoering te brengen
De rode wijn vloeide rijkelijk terwijl sigaret na sigaret werd aangestoken rondom de keukentafel in de verpauperde huiskamer. Verslaafd, verliefd, verlaten, verheven, verloren, verraden, verteld en vergeten.
Ze had zoveel ideeen waarvan ze een voldaan en tevreden geluksgevoel van zou krijgen. Ze zouden haar stinkend rijk maken. Niet dat ze daarom gaf:
Ze probeerde door de weerspiegelende ramen van de bus naar buiten te kijken. Naar de plek waar ze voor het laatst afscheid hadden genomen.
In mijn beste Frans probeerde ik haar uit te leggen dat ze alleen kon pinnen. De koffieknul keek me zo wanhopig aan van achter de toonbank.
Ze trok een vies gezicht en trok de hoorn abrupt van haar oor weg. ‘Wachtmuziekje.’ mompelde ze tegen de mevrouw naast haar in de trein.