Extreem kort verhaal: Liefde van 75 cent
In Malaga zit ik zoals vaker in een Airbnb. Dit keer met heel wat anderen. Twee van de huisgenoten zijn een moeder (76) en zoon (44) uit Minnesota.
Hele korte verhaaltjes en hersenspinsels.
In Malaga zit ik zoals vaker in een Airbnb. Dit keer met heel wat anderen. Twee van de huisgenoten zijn een moeder (76) en zoon (44) uit Minnesota.
‘Nee!’ Riep hij, hij was furieus. ‘Ik wil niet stil zijn. Ik wil met jou praten.’ Ze probeerde hem tot stilte te manen.
Het plakboek onder de vodden van zijn arm viel bijna uit elkaar van alle regen, sneeuw en wandelpartijen die het had doorstaan.
Even weifelde hij bij de tweezits in de bus waar zij ook zat. Of hij ernaast zou gaan zitten. Ze stopte haar laatste oordopje in haar linkeroor.
Het gras lag er groen en vredig bij. Kikkertjes, lieveheersbeestjes en hier en daar een vervroegde vlinder hupsten over de groene sprieten die zich eindelijk weer enigszins levendig voelden.
Hij had een vreemd apparaatje dat hij open klikte, waarna hij er floppie-achtige dingen in stopte. In de jaren 80 was het zonder twijfel futuristisch geweest, maar nu was het vooral retro-vreemd.
Die eerste lenteavonden vlakbij de winter, waar de schemering verloren gaat in een opkomende mist, waar je met je handen op de leuning van de brug over het water uitkijkt.
De snelste weg is niet altijd de beste. Haast overstemt het genieten, belemmert het zicht en is bovendien zelden goed. Details vergaan en ideëen verwelken.
De bloemen had ze buitengezet; het werd lente. Met die eerste zonnestralen kreeg ze altijd zin in de schoonmaak. Ze lapte de ramen, boende de vloer en besloot toch de bloemen maar binnen te zetten.
Hij keek omhoog terwijl hij door de straten liep. Ze probeerde te zien wat hij zag, maar wat hij echt zag wist ze niet.